مسیحایی که صفحات مرده را جان بخشید به یاد احمدرضا دالوند

احمدرضا دالوند ، «دال» گرافیک ایران بود . از هنرمندان حوزه هنرهای تجسمی کشورمان  که توانست آثار مانا و جاودانی از خود به یادگار بگذارد. او خالق کتاب خوانش صفحه بدون قرائت متن است ،کتابی که بقول دالوند با نثری روان، مفاهیمی را مورد مطالعه قرار داده که تا به حال به این صورت درباره آنها مطالعه‌ای، دست‌کم به زبان فارسی، صورت نگرفته است، مخاطب را به‌طور ساده و فشرده با عناصر تصویری در مطبوعات آشنا می‌سازد و حرکتی تازه در بررسی گرافیک مطبوعاتی است.

 در این متن نمی خواهم به بیوگرافی استاد بپردازم ، همه او را میشناسند، از دیگران در مورد وی می گویم.

توکا نیستانی معمار، طراح و کاریکاتوریست، دربارهٔ احمدرضا دالوند، در سایت " توکای مقدس " چنین اظهار عقیده می‌کند و می‌نویسد: دالوند طراح بی نظیری است و قلمی عالی در نوشتن دارد که به همراه دانشش از هنر منتقدی تیزبین از او ساخته‌است.

علی اصغر قره باغی نویسنده، مترجم و منتقد هنر، در ماهنامه گلستانه (شماره ۲۲–۲۳ آبان و آذر ۱۳۷۹) در مقاله‌ای تحت عنوان " تک گفتاری‌های رندانه " دربارهٔ احمدرضا دالوند می‌نویسد: "دالوند یک جا طراح و نقاش است و جای دیگر گرافیست و تصویر ساز. یک جا معمار صدا و گفتار است و جایی دیگر تصویرکننده بازتاب‌های فلسفی و باز… و در ادامه می‌افزاید: اکثر طرح‌های دالوند، به سبب ماهیت پرتوانی که دارند مستقل از ادبیات جلوه می‌کنند، در نهایت شکل قرائتی فردی از یک متن را دارند و آن قدر قائم به ذات هستند که بدون تاریخ مصرف در یک نگارخانه به عنوان آثار هنری مستقل به تماشا گذاشته شوند."

سیروس علی‌نژاد همکار دالوند: او از معدود کسانی بود که سواد بصری داشت.

فرزاد ادیبی از جامعه گرافیک ایران : دالوند در حیطه تصویرسازی مطبوعات‌ نیازی به تعریف ندارد و کار او مرا یاد کارهای بزرگان این عرصه می‌انداخت.

فریدون صدیقی از اساتید روزنامه‌نگاری: راست گفته‌اند که برخی نمی‌میرند و حتی پیر نمی‌شوند. دالوند ۶۰ سالش بود اما چون حرف برای گفتن داشت، هنوز جوان است.

کریم نصر: دالوند حزء معدود کسانی بود که هم ادبیات، هم تصویر و هم تاریخ را خوب می‌شناخت.

حبیب‌الله صادقی نقاش : بزرگ‌ترین ویژگی احمد، فتوت و جامع‌نگری بود.

گفتنی از استاد زیاد است ، همین بس که او پیوندی تنگاتنگ با گرافیک داشت و آرامش عجیبی می‌گرفت.

و آنچه دالوند در مورد خودش گفت: من احمدرضا دالوند را با کلمه، تصویرسازی، طراحی و نقاشی ساختم .

من آدم خیالپردازی هستم. محل کوچکی که در آن کار می‌کنم محل رویاپردازی من است. تلفن همراهم را در حالت بی‌صدا قرار می‌دهم و آن را لابه‌لای کوسن‌های کاناپه می‌گذارم که حتی نور آن خیالم را حین کار، به هم نزند. وقتی چندبار با من تماس می‌گیری و می‌بینی خبری از من نیست، من در این احوالم.

و من ازاستاد دالوند این گونه یاد میکنم :

 "از خاطر دلها نرود یاد تو هرگز     ای آنکه به نیکی همه جا ورد زبانی"

احمدرضا دالوند روز دوشنبه ۱۹ آذرماه ۱۳۹۷ به دیار باقی شتافت .

"روحش شاد ، یادش گرامی و خاطراتش ماندگار "

الهه اردلانی